مقدمه: اختلال پستان توبروس، عمدتا خود را با کوچکی و عدم تقارن پستان پس از بلوغ نشان می دهد. از همین رو افراد دچار این اختلال متمایل به جراحی Breast augmentation هستند. این در حالی است که به دلیل تنوع روش های تشخیص اختلال مذکور و طیف گسترده ی شدت آن، تشخیص و متعاقبا بررسی شیوع این اختلال با مشکل مواجه بوده است. به نظر می رسد که این اولین مطالعه ی اپیدمیولوژیک اختلال پستان توبروس، در ایران باشد. هدف از اجرای این مطالعه، بررسی فراوانی نسبی پستان توبروس در افرادی است که متقاضی جراحی Breast augmentation بوده اند. روش ها: در یک مطالعه ی توصیفی-مقطعی، پرونده و فتوگرافی های Real-size رخ و نیم رخ 732 نفر از افراد متقاضی جراحی Breast augmentation مورد بررسی قرار گرفت. افراد بالای 18 سال مراجعه کننده به 2 نفر از جراحان پلاستیک سطح شهر اصفهان در یک بازه ی 9 ساله برای مطالعه گزینش شدند. فراوانی نسبی غیرقرینگی پستان، پستان توبروس بر اساس طبقه بندی Grolleau و همکاران و ساب تایپ های آن از I تا III و همین طور وجود حداقل یکی از معیارهای پستان توبروس، محاسبه شد. یافته ها: از بین جمعیت مورد مطالعه، 78 درصد، دچار غیرقرینگی و 28/98 درصد، دچار پستان توبروس بودند، از بین افراد دچار اختلال توبروس 50/9، 39/1 و 9/9 درصد به ترتیب در ساب تایپ های I تا III قرار گرفتند. 73/9 درصد از جمعیت مورد مطالعه نیز حداقل یکی از معیارهای پستان توبروس را داشتند. نتیجه گیری: فراوانی نسبی 28/9 درصد برای پستان توبروس و 73/9 درصد برای وجود معیارهای آن، شیوع بسیار بالایی را در میان متقاضیان جراحی Breast augmentation نشان داد.

جراحی های ترمیمی و پلاستیک چشم، به شدت به انواع ایمپلنت ها وابسته اند که شامل بافت خودی (اتوژن)، ایمپلنت های آلوژن (تهیه شده از دهنده انسانی)، ایمپلنت های آلوپلاستیک غیرآلی- inorganic و گرافت هایی از بافت های غیر انسانی می شوند. ایمپلنت ها به طور کلی برای یکی از 6 هدف زیر مورد استفاده قرار می گیرند: ترمیم حجم اربیت، ترمیم یا افزایش حجم قسمت استخوانی اربیت، به عنوان ایمپلنت یا پیوند در سیستم نازولاکریمال، افزایش گستره سطح ملتحمه سطحی، بازسازی موقعیت پلک طبیعی و بهبود وضعیت زیبایی دور چشم.

مقدمه: دقت در جراحی هدایت شده ی ایمپلنت به معنای تطابق موقعیت از پیش تعیین شده ی ایمپلنت توسط نرم افزار با موقعیت ایمپلنت در دهان بیمار است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر انجام پیش بینی اولیه توسط NAVIGATION در سیستم DIOnavi در دقت جایگذاری ایمپلنت بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مداخله ای، دو نمونه به حجم 25 و 17 نفر (در مجموع 42 بیمار) از بیماران متقاضی روش Navigation برای جایگذاری ایمپلنت، انتخاب شدند. ابتدا از هر بیمار یک (cone beam Computed tomography)CBCT گرفته شد و سپس مدل مجازی آن با استفاده از سیستم DIO NAVI (شرکت DIO کره جنوبی) تهیه گردید. بعد از جایگذاری ایمپلنت توسط جراح دو تا سه ماه بعد، دوباره از بیمار از همان مقطع CBCT گرفته و ضخامت استخوان باکالی روی ایمپلنت، ضخامت استخوان لینگوالی روی ایمپلنت، فاصله ی آپکس ایمپلنت تا نواحی آناتومیک اپیکالی (حفره ی بینی، سینوس ماگزیلاری و منتال فورامن)، میزان عمق ایمپلنت از لبه ی کرست، فاصله ی ایمپلنت از دندان های مجاور در صورت وجود در دو تصویر به دست آمده باهم مقایسه شد. داده ها با آزمون آماری Paired t-test و Pearson تجزیه و تحلیل شدند (0/05 = α, ). یافته ها: میانگین های کل اندازه گیری ها در هر دو گروه در پیش بینی اولیه با بعد از جراحی به طور معنی داری در ارتباط بود (0/99 = r، 0/001 > p value) و در گروه تایی، 98 درصد و در گروه 25 تایی، 97/4 درصد واریانس های میانگین های کل اندازه گیری ها توسط پیش بینی اولیه تبیین می شد. نتیجه گیری: صحت قرار گیری ایمپلنت با کمک سیستم DIOnavi بیش از 97 درصد برآورد گردید.

این مقاله مراحل ساخت استنت جراحی جهت قرار دادن ایمپلنت های ماگزیلوفیشیال برای پروتز گوش را توضیح می دهد. قالب از ناحیه ضایعه گرفته شد و مدل مومی گوش از دست رفته، کامل و روی صورت بیمار مورد ارزیابی قرار گرفت. مدل مومی با آکریل شفاف پخته شد. همچنین رکورد اکلوزالی آکریلی ساخته شد و به کمک بار آکریلی خارج دهانی به گوش آکریلی متصل گردید. استنت جراحی مادامی که به قوس فک بالا متصل باشد موقعیت مناسبی را برای گوش آکریلی فراهم می کند. این استنت جراحی برای ارزیابی رادیوگرافی نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف یکی از مهم ترین حوزه های دندانپزشکی، جراحی ایمپلنت های دندانی است. در این حوزه، دندانپزشکی در استفاده از تجهیزات دیجیتال و نرم افزارها در مقایسه با سایر حوزه های پزشکی در سال های اخیر توسعه قابل ملاحظه ای پیدا کرده است. راهنمای جراحی به جراح کمک می کند تا جراحی کاشت ایمپلنت را دقیق تر، مطمئن تر، ساده تر و در زمان کوتاه تری انجام دهد. فرایند تولید این راهنماها کاملا دیجیتال و به دلیل استفاده از تعداد زیادی از نرم افزارها، تجهیزات و پروتکل ها، تا حدی پیچیده است. برای کارایی بیشتر، تمامی مشارکت کننده ها در گردش کار باید از تمامی مراحل و الزامات جهت تولید راهنمای جراحی آگاهی داشته باشند. ااین مقاله با هدف بررسی فرایند تولید راهنمای جراحی به طور جامع انجام گرفت. روش بررسی این مقاله مروری با استناد به مقالات موجود در پایگاه اطلاعاتی Google Scholer و PupMed با جست و جوی کلید واژه های Surgical Guide، Guided surgery، digital dentistry، dental CAD/CAM، Additive manufacturing، انجام شد. بیش از 90 درصد از منابع مورد استفاده بعد از سال 2010 میلادی انتشار یافته و به زبان انگلیسی هستند. نتیجه گیری امروزه دندانپزشکی از راهکارهای دیجیتال زیادی برای انجام گردش کارهای روزمره استفاده می نماید که اکثر این راهکارها توسط مهندسان در حوزه های مختلف توسعه داده شده اند. بنابراین اطلاع از آن ها برای دندانپزشکان، جراحان، کلینیک ها، تکنسین های لابراتواری و سایر ذی نفعان جهت مشارکت و تعامل بهتر، ضروری است. در این میان پیشرفت ها در جراحی ایمپلنت دندانی قابل ملاحظه بوده است و بیماران از درمان بهتر که ناراحتی های کمتری خواهد داشت سود می برند. علاوه بر این، دندانپزشکان نیز به دلیل اطلاع از تمامی شرایط، قبل از انجام جراحی، با جراحی دقیق تر و ساده تری مواجه خواهند بود. بنابراین آگاهی از تمامی مراحل فرایند تولید لازم و ضروری است.

مقدمه: استفاده از کامپیوتر در قرار دادن ایمپلنت یا آنچه اصطلاحا Computer guided implantology (CGI) خوانده می شود امروزه جز اصلی ایمپلنتولوژی نوین را تشکیل می دهد. در این مقاله سعی می شود تا استفاده از آن در مورد درمان فک بالای یک بیمار بدون دندان به تفصیل توضیح داده شود.یافته ها: بیماری 49 ساله برای بازسازی دندان های از دست رفته فک بالا با ایمپلنت با استفاده از پروتکل درمانیCGI  مورد درمان قرار گرفت. اطلاعات حاصل از تجزیه و تحلیل تصاویری که از طریق توموگرافیکامپیوتری (CT/CBCT Scanning) بدست آمد. برای تهیه یک سری تمپلیت دقیق مورد استفاده قرار گرفته و در نهایت ایمپلنت ها بر مبنای آنها در فک بیمار قرار داده شد. با توجه به طراحی صحیح ایمپلنت ها، پروتز نهایی ضمن سادگی از دقت و زیبایی در خور توجهی برخوردار بود.نتیجه گیری: فناوری های پیشرفته ای چون Computer guided implantology می توانند ما را در درمان هر چه آگاهانه تر، دقیق تر، زیباتر بیماران نیازمند یاری نمایند.

مقدمه: در اعمال جراحی ایمپلنت دندانی نیاز به تزریق بی حسی موضعی و دریل کردن محل ایمپلنت می باشد، این گونه مداخلات می توانند گردش خون دندان های مجاور را تحت تاثیر قرار دهند. این مطالعه جهت بررسی تغییرات اشباع اکسیژن خون دندان های مجاور ایمپلنت انجام شد.مواد و روش ها:در این مطالعه تجربی، پانزده بیمار داوطلب دریافت ایمپلنت دندان های قدامی که یک دندان قدامی سالم در مجاور محل عمل داشتند، انتخاب شدند. عمل جراحی پس از تزریق بی حسی موضعی حاوی اپی نفرین انجام شد و در 4 مرحله قبل از تزریق بی حسی موضعی و بعد از آن، اشباع اکسیژن خون دندان مجاور عمل و خون محیطی اندازه گیری شد. سپس اطلاعات با استفاده از آزمون Paired sample test آنالیز شدند. (a=0.05).یافته ها: میانگین اشباع اکسیژن خون محیطی قبل از کار 98.2 درصد بود که در طی جراحی و پس از آن تغییری نکرد. اشباع اکسیژن در دندانهای مورد مطالعه قبل از تزریق بی حسی موضعی 87.73 درصد بود که بعد از آن کاهش معنی داری پیدا کرد و به 79.27 درصد رسید. در زمانهای بعدی، اندازه گیری میانگین اشباع اکسیژن خون دندانهای مورد مطالعه با قبل از تزریق بی حسی موضعی اختلاف معنی داری نداشت.نتیجه گیری: تزریق بی حسی موضعی باعث کاهش موقتی گردش خون دندانهای مورد مطالعه شد. هنوز مشخص نیست که این مقدار کاهش در اشباع اکسیژن خون در دندانهای مجاور ایمپلنت از نظر بالینی اهمیت دارد یا خیر، لذا مطالعات بیشتری در این زمینه توصیه می شود.

زمینه و هدف: بهینه سازی پارامترهای سوراخ کاری به منظور کاهش دمای ایجاد شده حین ایجاد حفره در استخوان از جمله مواردی است که مورد توجه محققان می باشد. هدف از انجام این تحقیق دستیابی به مقادیر بهینه از پارامترهای سوراخ کاری بر مبنای ایجاد کمترین دما حین سوراخ کاری استخوان فک است.روش بررسی: در این پژوهش دو مدل از فک پایین و بالا تهیه گردید و دندان های شماره 2، 5 و 8 از فک بالا و نیز دندان های شماره 25، 28 و 31 از فک پایین برداشته شد. سپس عمل سوراخ کاری تحت شرایط مختلف روی مدل ها به روش تحلیل اجزای محدود انجام گردید و مقدار حداکثر دما در مجاور محل حفرات اندازه گیری شد.یافته ها: مته با زاویه نوک 70 درجه، کمترین حداکثر دما را حین سوراخ کاری ایجاد کرد. همچنین کمترین حداکثر دماها در سرعت چرخش مته، نرخ پیشروی مته و نیروی وارد بر مته به ترتیب برابر با RPM200،mm/min120 و 60Nمشاهده شد. استفاده از خنک کننده توانست ماکزیمم دمای ایجاد شده را به مقدار تقریبی 7 درجه سانتی گراد کاهش دهد. بیشترین اختلاف دما در مناطق مختلف تحت سوراخ کاری در فک بالا و پایین به مقدار تقریبی 1 درجه سانتی گراد بود.نتیجه گیری: تیزی ابزار برش، کم نمودن سرعت چرخش مته، بالا بردن نرخ پیشروی و نیروی وارد بر مته و نیز استفاده از خنک کننده نقش قابل توجهی در کاهش دمای استخوان فک حین سوراخ کاری آن داشت. محل انجام سوراخ کاری روی استخوان فک تاثیر چندانی بر تغییرات دمایی پدید آمده نداشت.